Inleiding
Wanneer iemand ons vraagt " Wat is jouw doel in het leven?" moeten we meestal eerst eens goed nadenken. Als we jong zijn hebben we bijna vanzelf doelen in overvloed; een diploma behalen, een interessante job vinden, een partner vinden, zoveel mogelijk van het leven genieten, een gezin stichten of op avontuur gaan en de wijde wereld in trekken . Wanneer dit alles min of meer gelukt is wordt het wat moeilijker.
We dachten dat het leven een zoektocht naar het geluk was en nu we alles wat we nastreefden min of meer veroverd hebben, blijken we toch nog niet helemaal gelukkig te zijn of nog niet ten diepste. Wat ontbreekt er ?
Of we zijn ons minder of niet bewust van een dieper gemis en proberen vaak eerder onbewust het gemis a.h.w. te compenseren met nieuwe hobby's, nieuwe aankopen of we zoeken nieuwe kicks op .
Wat is dit ontbrekende dat we meestal moeilijk kunnen benoemen.?
We kunnen het bijvoorbeeld vermoeden in een wens naar meer diepgaande gesprekken, naar diepere verbinding met de medemens, naar ware esthetiek, in een diepere drang iets te creëren . Hier naderen we namelijk het verlangen, dat iedere mens bewust of eerder onbewust diep in het innerlijke draagt, het verlangen naar ontwikkeling .
In het begin van ons leven ontwikkelen we ons vooral op het fysieke of materiële niveau en het psychologische niveau. De mens is echter nog zoveel meer dan een lichaam en een psyche.
We hebben ook een bewustzijn en een onsterfelijke, geestelijke kern. Nu hoeven we dit niet direct voor waar aan te nemen, liefst niet. We kunnen dit als een werkhypothese nemen en dit gaandeweg onderzoeken. Door zelf inzichten en objectieve indrukken te ontwikkelen, ontstaat geleidelijk een vermoeden en benaderen van het bestaan van een diepere waarheid achter alle uiterlijke verschijnselen.
De wens naar ontwikkeling kan dus ruimer bekeken worden vanuit dit driedelig mensbeeld. We kunnen ons op bewustzijns- of zielsniveau ontwikkelen en ook op geestelijk niveau. Zo houden we rekening met de gehele mens.
Waarom hebben we doelen nodig?
De ontwikkelingswens, diep in ons innerlijke, onze ziel, kan beantwoord worden wanneer we doelen of idealen opstellen voor het leven.
Het is namelijk zo dat we in ons bewustzijn gewoonlijk in grote mate bepaald worden worden door uiterlijke invloeden (omgeving, familie, collega's, wereldgebeurtenisssen, ) en innerlijke en persoonlijke invloeden
(vaste gedachtepatronen, gewoonten, emoties, verlangens, trauma's, ziekte). Zie ook: Het denken, voelen en willen
Nemen we als voorbeeld onze vastgeroeste denkpatronen. Deze hebben een grote invloed op ons gedrag en onze relaties. Wanneer we die patronen bemerken proberen we ze gewoonlijk wilsmatig te onderdrukken. Maar na de zoveelste discussie stel je tot je frustratie vast dat je weer vanuit dat bepaald patroon gereageerd hebt.
We willen wel vrijer worden van deze gedachte-patronen en andere invloeden, maar kunnen vast-stellen dat er nog iets meer nodig is dat sterker is dan onze wil
We willen wel oude gewoonten loslaten maar bemerken dat dit niet op commando gaat. We hebben ook iets nodig waarop we ons kunnen richten, een doel, iets nieuws gebaseerd op een concrete universele gedachte*
Wanneer we ons op het doel richten gaan we automatisch wat verder weg van de determinerende invloeden, we worden er wat vrijer van, we krijgen wat meer sturing over ons leven. Doordat we vrijer worden van determinerende invloeden en stemmingen kunnen we de andere terug beter waarnemen. Daardoor kunnen we onze manier van communicatie en onze relaties verbeteren .
Hier ligt de mogelijkheid om vrijer en onafhankelijker te worden. Is dit niet wat ieder mens in het diepste van zijn wezen ten slotte wil; vrij zijn om zijn potentieel ten volle te kunnen ontplooien, niet alleen voor zichzelf maar ook zo dat dit ten goede komt aan de hele omgeving?
Hoe we nu tot deze doelen komen, wordt in het tweede deel beschreven. .........(wordt dus vervolgd)
* Concrete, universele gedachte; Dit is een gedachte, die voor iedere mens geldig is zowel op materieel, bewustzijns- als geestelijk vlak. Zie ook: Het denken